ال ایزولوسین 5-32-73 L-Isoleucine

L-Isoleucine

ال ایزولوسین

ایزولوسین یک اسید آمینه α است که در بیوسنتز پروتئین ها استفاده می‌شود. این شامل یک گروه α- آمینو (که در پروتون −NH+ است

3 تحت شرایط بیولوژیکی)، یک گروه α- کربوکسیلیک اسید (که تحت شرایط بیولوژیکی در شکل prCOO− از بین رفته) قرار دارد و یک زنجیره جانبی هیدروکربن با یک شاخه (یک اتم کربن مرکزی متصل به سه اتم کربن دیگر). این آمینو اسید غیر قطبی، بدون بار (در pH فیزیولوژیکی)، زنجیره ای شاخه دار، آمینوآلیفاتیک طبقه بندی می‌شود. این ماده در انسان ضروری است، به این معنی که بدن نمی‌تواند آن را سنتز کند، و باید در رژیم غذایی ما مصرف شود. ایزولوسین از پیروات با استفاده از آنزیم های بیوسنتز لوسین در موجودات دیگر مانند باکتری ها سنتز می‌شود. این کد توسط کدون های AUU ، AUC و AUA کدگذاری می‌شود.

به عنوان یک ماده مغذی ضروری، در بدن سنتز نمی‌شود، بنابراین باید معمولاً به عنوان جزء پروتئین ها مصرف شود. در گیاهان و میکروارگانیسم ها، از طریق چند مرحله سنتز می‌شود، از پیروات و آلفا کتوبوتیرات شروع می‌شود. آنزیم های دخیل در این بیوسنتز عبارتند از:

ایزومروروکتاز استو هیدروکسی اسید

دی هیدروکسی اسید دهیدراتاز

والین آمینوترانسفراز

کاتابولیسم

ایزولوسین یک آمینو اسید گلوکوژنیک و کتوژنیک است. پس از انتقال با آلفا کتوگلوتارات، اسکلت کربن اکسید شده و به پروپیونیل CoA و استیل CoA تقسیم می‌شود. پروپیونیل CoA به سوکسینیل CoA تبدیل می‌شود، یک واسطه چرخه TCA که می‌تواند برای گلوکونئوژنز به اگزالواستات (در نتیجه گلوکوژنیک) تبدیل شود. در پستانداران، استیل-کوآ نمی‌تواند به کربوهیدرات تبدیل شود، اما می‌تواند با چگالش TCA با تراکم با اگزالواستات به شکل سیترات تغذیه شود یا در سنتز اجسام کتون (از این رو کتوژنیک) یا اسیدهای چرب استفاده شود.

مقاومت به انسولین

ایزولوسین، مانند دیگر اسیدهای آمینه زنجیره ای شاخه دار، با مقاومت به انسولین ارتباط دارد: سطوح بالاتری از ایزولوسین در خون موش های دیابتی، موش ها و انسان ها مشاهده می‌شود. موشهایی که به مدت یک روز از رژیم محرومیت از ایزولوسین استفاده کردند، حساسیت به انسولین را بهبود بخشیده اند و تغذیه با رژیم محرومیت از ایزولوسین به مدت یک هفته سطح گلوکز خون را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. در موشهای چاق و مقاوم به انسولین ناشی از رژیم غذایی، رژیم غذایی با کاهش سطح ایزولوسین (با یا بدون آمینو اسیدهای زنجیره ای شاخه دار) منجر به کاهش چربی و افزایش حساسیت به انسولین می‌شود. کاهش میزان رژیم غذایی ایزولوسین برای اثرات متابولیکی مفید رژیم غذایی کم پروتئین مورد نیاز است. در انسان، رژیم محدود پروتئین سطح ایزولوسین خون را کاهش داده و سطح گلوکز خون ناشتا را کاهش می‌دهد. در انسان، سطوح بالاتر رژیم غذایی ایزولوسین با شاخص توده بدنی بیشتر همراه است.