تیامین هیدروکلراید 8-03-Thiamine hydrochloride 67

Thiamine hydrochloride, 99%

تیامین هیدروکلراید
Vitamin B1

شماره محصول: A19560
شماره CAS: 67-03-8
شماره MDL: MFCD00012780
فرمول مولکولی: C12H17ClN4OS • HCl
وزن مولکولی: 337.28
مشخصات محصول
ظاهر (رنگ): سفید تا زرد کم رنگ
فرم: کریستال یا پودر یا پودر کریستالی
سنجش (تیتراسیون بدون کلرید):
.598.5 تا 1101.5٪ (بر اساس وزن خشک)
شناسایی (FTIR): مطابقت دارد

محتوای آب (تیتراسیون کارل فیشر):5
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

هیدروکلراید تیامین به عنوان یک ماده مغذی برای متابولیسم کربوهیدرات و عملکرد عصبی نقش مهمی ایفا می‌کند. این ماده به عنوان یک افزودنی غذایی برای افزودن طعم گوشتی یا گوشتی به سس ها یا سوپ ها کاربرد دارد. در تهیه 3- (4-آمینو-2-متیل-پیریمیدین-5-ایل متیل) -5- (2-هیدروکسی-اتیل) -4-متیل-تیازولیوم کلرید نقش دارد. علاوه بر این، در سنتز اسید آمینه در سلولهای کشت شده استفاده می‌شود، که در بسیاری از فرمول های کلاسیک و بدون سرم وجود دارد.

تیامین، همچنین به عنوان تیامین یا ویتامین B1 شناخته می‌شود، یک ویتامین است که در غذا یافت می‌شود و به عنوان مکمل غذایی و دارو تولید می‌شود. منابع غذایی تیامین شامل غلات کامل، حبوبات و مقداری گوشت و ماهی است. فرآوری غلات مقدار زیادی از تیامین را حذف می‌کند، بنابراین در بسیاری از کشورها غلات و آردها با تیامین غنی می‌شوند. مکمل ها و داروها برای درمان و جلوگیری از کمبود تیامین و اختلالات ناشی از آن در دسترس هستند، از جمله بری بری و انسفالوپاتی ورنیک. موارد دیگر شامل درمان بیماری ادرار شربت افرا و سندرم لی است. آنها معمولاً از طریق دهان مصرف می‌شوند، اما ممکن است با تزریق داخل وریدی یا عضلانی نیز انجام شوند.

تیامین در سال 1897 کشف شد، اولین ویتامین B بود که در سال 1926 جدا شد و اولین بار در سال 1936 ساخته شد. این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی قرار دارد.

تیامین یک ترکیب ارگانوسولفور بی رنگ با بوی نامطبوع گوگرد و فرمول شیمیایی C12H17N4O S. ساختار آن شامل آمینوپیریمیدین و حلقه تیازولیوم است که توسط یک پل متیلن متصل شده است. تیازول با زنجیره جانبی متیل و هیدروکسی اتیل جایگزین می‌شود. تیامین در آب، متانول و گلیسرول محلول است و عملاً در حلالهای آلی قطبی کمتر محلول است. به عنوان پایه می‌تواند نمک هایی با اسیدها مانند هیدروکلراید تشکیل دهد. در pH اسیدی پایدار است، اما در محلولهای قلیایی ناپایدار است. تیامین، که یک کاربن پایدار است، توسط آنزیم ها برای کاتالیز کردن تراکم بنزوئین در داخل بدن استفاده می‌شود. تیامین در برابر حرارت ناپایدار است، اما در طول ذخیره سازی یخ زده پایدار است. هنگامی که در معرض اشعه ماوراء بنفش و تابش گاما قرار می‌گیرد، ناپایدار است. تیامین به شدت واکنش نشان می‌دهد.

ویتامین ب1 که به نام تیامین نیز شناخته می‌­شود یک ویتامین ضد ­استرس است و نقش مهمی در سیستم عصبی ایفا می­‌کند. کمبود ویتامین B1 پوست را تحت تاثیر قرار داده و تا جایی که می‌­تواند باعث حساس شدن بیش از حد پوست و ایجاد قرمزی، آکنه یا خشکی پوست و لب شود.

مانند انواع دیگر ویتامین­‌های گروه ب، ویتامین ب1 هم خاصیت ضد­پیری دارد. تیامین یک آنتی ­اکسیدان قوی است و باعث دفع سموم از بدن و افزایش جریان خون برای داشتن پوستی جوان‌­تر و شاداب­‌تر می‌­شود. تیامین اثر مخرب رادیکال‌­های آزاد را کاهش داده و به پوست در مقابله با پیری زودرس کمک می­‌کند.